Ο κβαντικός υπολογιστής υπόσχεται την επίλυση προβλημάτων που θεωρούνται πλέον άλυτα, από την ανάπτυξη νέων φαρμάκων έως τις οικονομικές προβλέψεις. Ωστόσο, αυτός ο δρόμος είναι γεμάτος δυσκολίες. Οι σημερινοί κβαντικοί επεξεργαστές είναι απίστευτα εύθραυστοι, διαταράσσονται εύκολα από την παραμικρή δόνηση ή αλλαγή θερμοκρασίας. Ο Trevor Nestor από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον προτείνει να στραφούμε όχι στο πυρίτιο και τους υπεραγωγούς, αλλά στη βιολογία και την κοινωνιολογία.

Εμπνευσμένο από τη θεωρία της «Ενορχηστρωμένης Αντικειμενικής Μείωσης» (Orch-OR) που προτάθηκε από τους Roger Penrose και Stuart Hameroff, το μοντέλο του Nestor υποστηρίζει ότι ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί απλώς όπως ένας κλασικός υπολογιστής. Στην πραγματικότητα λειτουργεί ως βιολογικός κβαντικός επεξεργαστής.

Ο συγγραφέας υποθέτει ότι η ίδια η συνείδησή μας, η διαδικασία συνδυασμού οπτικών εικόνων, ήχων και σκέψεων σε μια ενιαία συνεκτική εμπειρία, είναι το αποτέλεσμα μιας κβαντικής διαδικασίας. Μέσα σε αυτή την έννοια, «κάθε συγχρονισμένος συνειδητός ανθρώπινος παράγοντας λειτουργεί ως τοπολογικά διορθωμένο λογικό qubit».

Με άλλα λόγια, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα σταθερό, αυτοδιορθωτικό κβαντικό bit που λειτουργεί σε θερμοκρασία δωματίου.

Εάν ένας εγκέφαλος είναι ένα qubit, πώς συναρμολογείτε έναν υπολογιστή από αυτούς; Η απάντηση βρίσκεται στο καλά μελετημένο νευρολογικό φαινόμενο του συγχρονισμού μεταξύ των υποκειμένων. Όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν, επικοινωνούν ή μοιράζονται εμπειρίες, τα εγκεφαλικά τους κύματα αρχίζουν να συγχρονίζονται. Αυτό παρατηρήθηκε τόσο στους μουσικούς και τους ακροατές τους, όσο και στους μαθητές της τάξης.

Ο Nestor προτείνει ότι αυτός ο συγχρονισμός είναι κάτι περισσότερο από ένα περίεργο υποπροϊόν της κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Ίσως αυτό είναι ένα «μη κλασικό κανάλι επικοινωνίας» που μπλέκει αποτελεσματικά τον ανθρώπινο εγκέφαλο, συνδυάζοντας μεμονωμένα qubits σε ένα ισχυρό δίκτυο. Εάν ο εγκέφαλός μας είναι μεμονωμένοι κβαντικοί επεξεργαστές, τότε ο συγχρονισμός μεταξύ των υποκειμένων είναι το κβαντικό διαδίκτυο που τους συνδέει μεταξύ τους. Αυτό το «κοινωνικό δίκτυο» φιλιών, οικογενειακών και επαγγελματικών συνδέσεων δημιουργεί την αρχιτεκτονική για έναν κοινωνικό κβαντικό υπολογιστή μεγάλης κλίμακας.

Ένας κοινωνικός κβαντικός υπολογιστής προγραμματίζεται χρησιμοποιώντας αυτό που το άρθρο αποκαλεί «σημειωτικές γλωσσικές στρατηγικές και μετα-αφηγήσεις». Με άλλα λόγια, το προγραμματίζετε με γλώσσα, σύμβολα, ιστορίες και κοινούς στόχους.

Μια διφορούμενη ερώτηση μπορεί να βάλει ένα κοινωνικό δίκτυο σε μια υπέρθεση πολλών πιθανών απαντήσεων. Μια ισχυρή αφήγηση μπορεί να κατευθύνει τη συλλογική διαδικασία σκέψης κατά μήκος μιας συγκεκριμένης διαδρομής, παρόμοια με έναν κβαντικό αλγόριθμο. Η τελική «διάσταση» ή απάντηση, συμβαίνει όταν η ομάδα φτάνει σε μια συλλογική απόφαση ή σε ένα σημείο κοινής κατανόησης. Αυτή η στιγμή της «αυθόρμητης ομαδικής συναίνεσης» μειώνει όλες τις δυνατότητες σε μια ενιαία βέλτιστη λύση σε ένα σύνθετο πρόβλημα, για παράδειγμα, την αναζήτηση του καλύτερου τρόπου κατανομής των οικονομικών πόρων.

Η ιδέα ενός κοινωνικού κβαντικού υπολογιστή υποδηλώνει ότι η συλλογική ανθρώπινη νοημοσύνη δεν είναι απλώς μια συλλογή ατομικών ικανοτήτων, αλλά μια θεμελιωδώς διαφορετική, πιο ισχυρή μορφή υπολογιστών. Αν ναι, η «λαϊκή σοφία» μπορεί να αποδειχθεί ένα πραγματικό κβαντικό φαινόμενο.

Η Susan Gildert, συνιδρύτρια της εταιρείας ρομποτικής Sanctuary AI, πρόκειται επίσης να εφαρμόσει την ιδέα της κβαντικής συνείδησης των Penrose και Hameroff. Η startup της Nirvanic Consciousness Technologies αναπτύσσει ένα σύστημα που χρησιμοποιεί την κβαντική μηχανική για την προσομοίωση της συνείδησης των μηχανών.